Όταν μετά το Mi-4 μαθαίνεις για το release του φθηνότερου, πλην όμως τίμιου, Mi-4i σκέφτεσαι, "χμμμ...το Mi-4 των φτωχών".
Και όταν ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά από τα αυτά τα νέα, μαθαίνεις ότι υπάρχει και άλλη έκδοση, αυτή τη φορά με το όνομα Mi-4c λες, "τώρα...να και οι εταιρίες κινητών ακολουθούν τη πολιτική του facelifting των αυτοκινητοβιομηχανιών...".
Όταν όμως πιάνεις στα χέρια σου το Mi-4c, αφού το έχεις πρώτα πληρώσει αρκετά φθηνότερα από το αντίστοιχο Mi-4 και συμβιώνεις για λίγο μαζί του, συνειδητοποιείς στη πράξη τι σημαίνει να είσαι ένας υπερήφανος κάτοχος μια "ναυαρχίδας", που όμως την έχεις πληρώσει στην χαμηλή αξία ενός απλού "ταχύπλοου"...