Όσοι από εσάς έχετε δει έστω και μία ταινία επιστημονικής φαντασίας με αυτόβουλα ρομπότ τότε η πιθανότητα να θέλατε να δώσετε έστω και την παραμικρή δυνατότητα ελέγχου σ αυτά είναι, μάλλον, εξαιρετικά μικρή. Νέα έρευνα από το εργαστήριο της Τεχνολογίας Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης (Computer Science and Artificial Intelligence Lab) του M.I.T. έρχεται να ανατρέψει αυτά τα δεδομένα ισχυριζόμενη ότι η παροχή ελέγχου σε ανθρώπινα καθήκοντα στον τομέα της βιομηχανίας όχι μόνο είναι αποδοτικότερη αλλά προτιμάται και από τους ίδιους του εργαζόμενους.

Ενώ οι κατασκευάστριες εταιρίες έχουν εδώ και καιρό αναγνωρίσει τα οφέλη της αυτοματοποίησης των απλοϊκών εργασιών, ελευθερώνοντας έτσι τους εργαζόμενους από ανιαρά, επαναλαμβανόμενα καθήκοντα, υπάρχει πάντα η ανησυχία ότι με αυτό τον τρόπο νιώθουν απαξιωμένοι και αναλώσιμοι.
Ο Matthew Gombolay, διδάκτορας στο CSAIL, αναφέρει χαρακτηριστικά, "Στην έρευνά μας αναζητήσαμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στην ικανοποίηση και την παραγωγικότητα του ανθρώπινου δυναμικού", και προσθέτει, "Ανακαλύψαμε ότι η απάντηση βρισκόταν στο να δώσουμε στις μηχανές μεγαλύτερη αυτονομία, καθώς τα ρομπότ βοηθούν τους ανθρώπους να συνεργάζονται ομαλότερα".

Συγκεκριμένα, στην έρευνα αυτή, ομάδες από δύο ανθρώπους και ένα ρομπότ συγκροτήθηκαν ανάλογα με τις τρεις παρακάτω συνθήκες:

• Χωρίς αυτονομία - Όλα τα καθήκοντα διανεμήθηκαν από άνθρωπο
• Με πλήρη αυτονομία - Όλα τα καθήκοντα διανεμήθηκαν από το ρομπότ
• Με ημι-αυτονομία - Ένας άνθρωπος διάνειμε καθήκοντα στον εαυτό του και το ρομπότ στον άλλο άνθρωπο

Η κατάσταση στην οποία το ρομπότ είχε πλήρη αυτονομία ήταν και η πιο παραγωγική αλλά παράλληλα και η μέθοδος που προτίμησαν καλύτερα οι εργαζόμενοι, αναφέροντας ότι το ρομπότ "τους καταλάβαινε καλύτερα" και "βελτίωσε την απόδοση της ομάδας".

Ο Gombolay τονίζει ότι το να δίνεις έλεγχο στα ρομπότ δε σημαίνει ότι μια ομάδα από ανθρωποειδή θα κατευθύνει τα πάντα. Σημαίνει ότι τα καθήκοντα ανατίθενται, προγραμματίζονται και συντονίζονται μέσω ενός αλγορίθμου που έχει γραφεί από ανθρώπους.
Ο αλγόριθμος αυτός θα μπορεί να διεξάγει άμεσο ανασχεδιασμό της εργασίας, εάν παραδείγματος χάρη ένα νέο καθήκον προκύψει ή ένα μηχάνημα παρουσιάσει πρόβλημα, σε αντίθεση με έναν άνθρωπο ο οποίος, συνήθως, χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα για να πάρει τέτοιες αποφάσεις.

Η έρευνα αυτή, με συμμετέχοντες τον Gombolay, τους φοιτητές Reymundo Gutierrez και Giancarlo Sturla και την αναπληρώτρια καθηγήτρια του τμήματος Interactive Robotics του CSAIL, Julie Shah, είναι ένα μόνο κομμάτι από την πρόοδο που έχει σημειωθεί σχετικά με τη δυνατότητα των ρομπότ να αλληλεπιδρούν σε λιγότερο προβλέψιμα περιβάλλοντα και έτσι να συνεργάζονται απευθείας με ανθρώπινους εργάτες σε εργοστάσια.
Ο Gombolay λέει ότι στο μέλλον παρόμοιοι αλγόριθμοι μπορούν να εφαρμοστούν για τη συνεργασία μεταξύ ανθρώπων (όπως ο προγραμματισμός νοσοκομειακών πόρων), drones ανίχνευσης και διάσωσης, ακόμη και σε συνεργασία ενός-προς-ένα ανθρώπου-ρομπότ στην οποία το ρομπότ θα μπορεί να βοηθήσει σε κατασκευαστικά έργα.