Δες τώρα κάτι πράγματα....!
Σχεδόν ένα ολόκληρο μήνα είμαι εδώ, έχω διαβάσει τα περισσότερα θέματα, είπα και την εξυπνάδα μου σε κάμποσα,
αλλά μου διέφυγε το πρώτο και πρώτιστο: να συστηθώ!
Voila λοιπόν!
Είμαι ο Χρήστος, είμαι 38 χρόνων, γεννήθηκα στας Αθήνας, στας οποίας μετά από περιπλανήσεις αρκετών χρόνων στα εξωτερικά επέστρεψα το 2009.
Έχω δίδυμους γιούς (εντός γάμου) και τα τελευταία 11 χρονάκια βγάζω το ψωμάκι τους στην Πολεμική Αεροπορία.
Η (καλή μου) τύχη τα έφερε έτσι, που σε αρκετά νεαρή ηλικία βρέθηκα να εργάζομαι σε μεγάλες εταιρίες, σε διεθνές περιβάλλον και
δεν κρύβω πως το σαράκι του "επιχειρείν" με τρώει ακόμα...
Τον ελεύθερο χρόνο (που μένει ή δημιουργώ) τον ξοδεύω σε ότι έχει σχέση με μια μεγάλη μου αγάπη, τον μπλέ καπνό...
Με τη φίλη μας της τεχνολογία δεν έχω στενότατες επαφές. Ούτε δουλειά μου είναι, ούτε κέφι μου. Απλά προσπαθώ να την κατανοώ και
να την πείθω να με βοηθάει.
Ούτε τηλέφωνο Xiomi έχω (ακόμα)!
Τι κάνω και πώς βρέθηκα εδώ;
Τον τελευταίο καιρό, ψάχνοντας για κινητό τηλέφωνο κι επειδή σε καθετί πρώτα απολαμβάνω το ίδιο το ψάξιμο,
άκουγα (διάβαζα ντε) συνεχώς και σχεδόν παντού: "τα παιδιά της miui hellas", "οι φοβεροί, οι τρομεροί, οι έτσι, οι αλλιώς"...
Βρήκα, λοιπόν, το φόρουμ από περιέργεια και σκέφτηκα "για να δούμε τι φοβερό και τρομερό υπάρχει εδώ, ΑΝ υπάρχει.."
Και υπάρχει, φίλοι μου!
Πέρα από τις γνώσεις, την όρεξη και την τεχνική κατάρτιση, υπάρχουν και κάποια άλλα, λιγότερο μετρήσιμα και πολύ πιο σημαντικά:
Υπάρχει η Παρέα, η Αλληλεγγύη, η Αλληλοβοήθεια, ο Αλληλοσεβασμός και η αλλήλοεκτίμηση,
η έννοα της Προσφοράς και της Ευγνωμοσύνης, υπάρχει διάχυτο παντού το αίσθημα του "δεν είσαι μόνος"
κι αν όλα αυτά φαινομενικά περιστρέφονται γύρα από ένα απλό καταναλωτικό προϊόν, όπως ένα κινητό τηλέφωνο,
πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό ήταν/είναι μόνο η αφορμή.
Αυτοί είμαστε οι Έλληνες και αυτά μπορούμε να κάνουμε, φτάνει μόνο να Αγαπάμε, τον εαυτό μας, το διπλανό μας, αυτό που κάνουμε.
Ειλικρινά θα χαρώ πολύ να βοηθήσω σε οτιδήποτε μπορώ κάποιο φίλο, μόνο μη με ρωτήσετε για μπουτλόντερ και κέρνελ... πιο εύκολα μεταφράζω
παραδοσιακά κινέζικα απ'το πρωτότυπο, παρά αυτά τα μοντέρνα!
Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα, είναι τιμή μου να είμαι στην παρέα σας.
Σχεδόν ένα ολόκληρο μήνα είμαι εδώ, έχω διαβάσει τα περισσότερα θέματα, είπα και την εξυπνάδα μου σε κάμποσα,
αλλά μου διέφυγε το πρώτο και πρώτιστο: να συστηθώ!
Voila λοιπόν!
Είμαι ο Χρήστος, είμαι 38 χρόνων, γεννήθηκα στας Αθήνας, στας οποίας μετά από περιπλανήσεις αρκετών χρόνων στα εξωτερικά επέστρεψα το 2009.
Έχω δίδυμους γιούς (εντός γάμου) και τα τελευταία 11 χρονάκια βγάζω το ψωμάκι τους στην Πολεμική Αεροπορία.
Η (καλή μου) τύχη τα έφερε έτσι, που σε αρκετά νεαρή ηλικία βρέθηκα να εργάζομαι σε μεγάλες εταιρίες, σε διεθνές περιβάλλον και
δεν κρύβω πως το σαράκι του "επιχειρείν" με τρώει ακόμα...
Τον ελεύθερο χρόνο (που μένει ή δημιουργώ) τον ξοδεύω σε ότι έχει σχέση με μια μεγάλη μου αγάπη, τον μπλέ καπνό...
Με τη φίλη μας της τεχνολογία δεν έχω στενότατες επαφές. Ούτε δουλειά μου είναι, ούτε κέφι μου. Απλά προσπαθώ να την κατανοώ και
να την πείθω να με βοηθάει.
Ούτε τηλέφωνο Xiomi έχω (ακόμα)!
Τι κάνω και πώς βρέθηκα εδώ;
Τον τελευταίο καιρό, ψάχνοντας για κινητό τηλέφωνο κι επειδή σε καθετί πρώτα απολαμβάνω το ίδιο το ψάξιμο,
άκουγα (διάβαζα ντε) συνεχώς και σχεδόν παντού: "τα παιδιά της miui hellas", "οι φοβεροί, οι τρομεροί, οι έτσι, οι αλλιώς"...
Βρήκα, λοιπόν, το φόρουμ από περιέργεια και σκέφτηκα "για να δούμε τι φοβερό και τρομερό υπάρχει εδώ, ΑΝ υπάρχει.."
Και υπάρχει, φίλοι μου!
Πέρα από τις γνώσεις, την όρεξη και την τεχνική κατάρτιση, υπάρχουν και κάποια άλλα, λιγότερο μετρήσιμα και πολύ πιο σημαντικά:
Υπάρχει η Παρέα, η Αλληλεγγύη, η Αλληλοβοήθεια, ο Αλληλοσεβασμός και η αλλήλοεκτίμηση,
η έννοα της Προσφοράς και της Ευγνωμοσύνης, υπάρχει διάχυτο παντού το αίσθημα του "δεν είσαι μόνος"
κι αν όλα αυτά φαινομενικά περιστρέφονται γύρα από ένα απλό καταναλωτικό προϊόν, όπως ένα κινητό τηλέφωνο,
πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό ήταν/είναι μόνο η αφορμή.
Αυτοί είμαστε οι Έλληνες και αυτά μπορούμε να κάνουμε, φτάνει μόνο να Αγαπάμε, τον εαυτό μας, το διπλανό μας, αυτό που κάνουμε.
Ειλικρινά θα χαρώ πολύ να βοηθήσω σε οτιδήποτε μπορώ κάποιο φίλο, μόνο μη με ρωτήσετε για μπουτλόντερ και κέρνελ... πιο εύκολα μεταφράζω
παραδοσιακά κινέζικα απ'το πρωτότυπο, παρά αυτά τα μοντέρνα!
Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα, είναι τιμή μου να είμαι στην παρέα σας.
